RECENZJA do gry Heavy Rain |
||||
|---|---|---|---|---|
|
||||
|
Mamy wrzesień, a za oknem burza. Deszcz zerwał się nagle i zaczął uderzać w szyby mojego okna. Z sąsiedniego domu widać jak mężczyzna siedzący w fotelu ogląda kolejny odcinek serialu o kryminalnych. Melodia jaką grała ulewa była ciężka i mroczna, powiedziałbym nawet, że depresyjna… Dobra, sorry, poniosło mnie trochę, kończę już z tymi pierdołami… Czym jest "Heavy Rain"? Cóż, jeśli miałbym być szczery to nie wiem, lecz mój redaktorski zmysł podpowiada mi, że przyznanie się do tego byłoby samobójstwem, powiem więc, że to głęboko psychologiczna opowieść przedstawiająca nam swoich bohaterów gdy ci zmuszeni są do dokonywania ciężkich wyborów. Jeśli miałbym ją natomiast sklasyfikować, to miałbym z tym równie wielki problem: nie jest to do końca przygodówka w normalnym tego słowa znaczeniu, to raczej film z licznymi dialogami i akcją, na którą gracz ma wpływ; podążenie kierunkiem filmu będzie chyba słuszne, więc umówmy się, że jest to interaktywny film. Już na samym, spokojnym jeszcze, początku rozgrywki, uczymy się podstaw poruszania w tym dramatycznym świecie. Jak w większości dobrych produkcji kinowych bywa, każda scena jest konsekwencją następnej. Wszystko jest przez autorów tak przemyślane aby posiadało jakąś wspólną całość. Nie ma filmu bez bohaterów! A tych mamy tutaj wielu, z czego każdy z nich jest inną osobą i posiada inne cele, a są to: detektyw, pani fotograf, analityk z FBI i architekt. Nasze działania, jak już wspomniałem, mają różne konsekwencje. Bohaterowie mogą się spotkać, zginąć podczas dążenia do swojego celu czy też zakończyć swój epizod szczęśliwym dla wszystkich Happy Endem. Ilość wyborów jakie podejmujemy jest, co tu dużo mówić, OGROMNA! Jednak gdyby oddano nam w ręce pełną swobodę otrzymalibyśmy wtedy przynajmniej cztery gry, które mogłyby ciągnąć się tak bez końca, dlatego też twórcy zaproponowali graczom kilka punktów zaczepienia, które zwyczajnie muszą się wydarzyć. Skoro już przy punktach zaczepienia jesteśmy, to każdą scenę można powtórzyć i odegrać w zupełnie inny sposób słysząc różne dialogi i widząc różne zachowania postaci. Odradzam jednak ten styl gry, popsujemy sobie tylko zabawę z poznawania „przypadkowych” losów bohaterów. Co z tego, że ktoś zginie, lub obrazi inną osobę? Ten magiczny świat i możliwość podejmowania decyzji kreują z naszego bohatera słabeusza lub twardego sk*****la, który nie da sobie w kaszę dmuchać. Dostaliśmy glinę, więc możemy ulepić z niej to co tylko chcemy, niekoniecznie z wypiekaniem tego samego ciasta po raz któryś… Jeśli macie zaszczyt (tak, zaszczyt!) posiadania polskiej wersji językowej to zapewne odczuliście już, że głosy postaci dobrano wręcz perfekcyjnie. Biorąc udział w tym kryminale jaki wyświetlał się na moim telewizorze przez kilka godzin mógłbym uznać, że to polska lokalizacja jest najbardziej udaną dzięki czemu zabawa płynąca z gry jest spotęgowana. Bardzo dobry poziom utrzymują także różne odgłosy jakie dobiegają z ekranu podczas grania. Realne i na tyle przekonywujące, że można by nawet pomylić je z prawdziwymi. Chyba jedyne co jeszcze mógłbym ująć kończąc już tą recenzję to grafika, która potrafi zwalić z nóg mimiką twarzy bohaterów, ale także wypełnieniem otoczenia, gdy nasz detektyw przeciska się wąskimi uliczkami miasta a z nieba pada deszcz, to obraz uderzających o asfalt kropli jest praktycznie jak żywy, o ile to dobre sformułowanie w tym wypadku… Mamy tutaj żyjących (w niektórych wypadkach już nie) bohaterów, którzy chodzą, zapalają papierosa a wszystko to wygląda niczym jedna wielka ogromna cutscenka, zachwycająca swoją szczegółowością. Chciałoby się powiedzieć a właściwie wymusić na autorach, żeby zrobili z gry jedno wielkie Neverending Story, lecz z przykrością stwierdzam, że niestety to gra na kilka godzin wypełnionych dreszczykiem… PODSUMOWANIE: Plusy: Bohaterowie jak żywi Głosy postaci Wypełnienie otoczenia Spora plastyczność wyborów Świetna muzyka Wyśmienita grafika Godziny wspaniałej rozrywki Minusy: Brak… |
||||
|