RECENZJA do gry Kunio Kun no Nekketsu Soccer League (J) |
||||
|---|---|---|---|---|
|
||||
|
Bohaterem gry Kunio Kun Nekketsu Soccer League jest dobrze nam znany Kunio, bohater wielu gier między innymi o tematyce sportowej. W tej grze mamy do wyboru następujące tryby - karierę, pojedynczy mecz i serię rzutów karnych. W trybach pojedynczego meczu i serii rzutów karnych możemy wybrać jedną z kilku drużyn oraz ustawić według własnych upodobań warunki pogodowe. W trybie kariery mamy możliwość grać tylko drużyną Nekketsu. W tym trybie zmierzymy się z reprezentacjami krajów z czterech kontynentów - Azji, Afryki, Ameryki oraz Europy. Po wyborze przeciwnika przechodzimy do "ekranu szatni". Tu ustalamy skład, rozmawiamy z drużyną, sprawdzamy warunki pogodowe, wybieramy podkład muzyczny oraz dzwonimy do Minako, dziewczyny Kunia. W oknie taktyki wybieramy formację drużyny (do wyboru są trzy), wybieramy zawodników do składu oraz ustalamy polecenia, m. in. czy piłkarze sterowani przez komputer mają często strzelać na bramkę. I właśnie w tym momencie trzeba zauważyć jedno - w KKnNSL sterujemy wyłącznie jednym zawodnikiem. Jakby w zamian za to sterowany przez nas piłkarz może wykonywać dużo zagrań, m. in. strzały szczupakiem, przewrotką lub strzałem z woleja, choć np. w przypadku rzutów wolnych lub z autu jest wyręczany przez kolegów z drużyny. I na tym podobieństwa do prawdziwej piłki nożnej się kończą. W każdej drużynie gra 6 piłkarzy (włącznie z bramkarzem). Każdy z naszych zawodników ma do dyspozycji swój specjalny strzał, który ma dużo większą moc od normalnych. I cecha najbardziej rzucająca się w oczy - gra jest bardzo brutalna. Wprawdzie krew się nie leje, ale wślizgi od tyłu lub wejście łokciem w zawodnika jest na porządku dziennym. Na szczęście w KKnNSL nie ma kontuzji, więc nie martwimy się o stan naszych piłkarzy. Poza tym niektórzy piłkarze potrafią wykonywać salta w powietrzu z piłką przy nodze, co na pewno nie przypomina rzeczywistości. Grafika w tej grze utrzymana jest w humorystycznym tonie. Czasami mamy wrażenie, że głowy piłkarzy są zbyt duże w stosunku do reszty ciała. Poza tym efektownie prezentują się specjalne strzały, szczególnie w w wykonaniu Kameruńczyków. Bardzo ładnie wyglądają błyskawice i deszcz w czasie meczu. Dźwięk, jak na możliwości NES-a, jest bardzo przyzwoity. Muzyka wpada w ucho, odgłosy fauli lub pędzącej piłki też stoją na niezłym poziomie. Ta gra byłaby wprost idealna, gdyby nie jeden szkopuł - po przejściu kariery nie mamy motywacji do dalszej gry. Ale od czego jest tryb dla wielu (maksymalnie czterech) graczy? Granie z kolegami sprawia jeszcze większą radość od trybu kariery. Szczególnie fajnie gra się we czterech - dwóch garczy gra w polu w przeciwnych drużynach, a dwaj pozostali stoją na bramkach swoich drużyn. Radocha gwarantowana. Trzeba też wspomnieć, że o ile na najłatwiejszym poziomie gry gra się łatwo i przyjemnie, o tyle na najtrudniejszym musimy wykazać się wielkimi umiejętnościami - nawet gra z Tajlandią nie jest już tak prościutka, a mecz chociażby z Niemcami... Gra się naprawdę ekstremalnie ciężko. Ta gra znacząco różni się od innych gier piłkarskich - z pewnością np. w Soccerze nie zobaczymy błyskawic i chociażby brutalnych fauli. Ale jak w każdej grze, tak i w Kunio Kun no Nekketsu Soccer League piłka jest (na ogół) okrągła, a bramki są dwie. Ta gra jest wprost genialna, polecam ją nawet tym, którzy nie lubią piłki nożnej. |
||||
|