RECENZJA do gry Wanpaku Kokkun no Gourmet World (J) |
||||
|---|---|---|---|---|
|
||||
|
Wanpaku Kokkun no Gourmet Word Disco/Taito 1992 r. Czy nie zastanawiało was kiedyś dlaczego dzieciaki męczą się przy jedzeniu? Gra Wanpaku Kokkun no Gourmet Word ten problem rozwiązuje. Żarcie w tym wypadku jest wielką kupą morderczych „potworów”. Każda marchew i każdy kurczak będzie nas pragnął zniszczyć. My zaś jesteśmy młodym Kucharzykiem i za zadanie mamy dopaść naszego rywala. Wszystko zaczęło się od tego, iż inny mistrz kuchni zrzucił nam na głowę mnóstwo owoców a największym z nich była dynia. Teraz przy pomocy broni którą są łyżki, talerze, widelce i patelnie mamy dopaść przeciwnika. Niestety jak w każdej grze sprawę utrudniają nam liczne pułapki, między innymi wcześniej wspomniane „potwory”. Na końcu każdej planszy czeka boss, wielki i potężny, w każdej odsłonie coraz silniejszy. Oczywiście po części jest to platformówka, więc nie może zabraknąć mnóstwa przeskoków przez niezliczone gorące garnki i palące gaźniki. Przez całą grę zbieramy żetony, które w kasynie wymieniamy na życia i punkty. Na końcu gry punkty zamieniają się w ryby konieczne do obrzucania wroga (niezła zemsta). Przejdźmy jednak do grafiki. Można o niej powiedzieć bardzo dużo dobrego. Każdy nawet najmniejszy przedmiot da się odróżnić. Nie napotykamy zielonej lub niebieskiej parówki jak to bywa w niektórych grach. Po twarzy bohatera można wywnioskować, iż jest młody i uśmiechnięty. Każda plansza jest inna. Teren przez jaki się przemieszczamy to kuchnie, pikniki, chłodnie i tym podobne miejsca związane z upychaniem żołądka. Ciekawie zostały wykorzystane sposoby na dodawanie serduszek i żyć, zamiast amatorskich i częstych sposobów wykorzystano, kolorowe cukierki, lizaki i czapki (Może to dlatego, iż gra jest o „kuchni”, ale mi się podoba). Następną ważna częścią jest dźwięk. Tu nie można powiedzieć nic za bardzo dobrego ani złego. Każda cząstka gry ma swój podkład, lecz mimo to nie jest on jakiś specyficznie rewelacyjny. Dobrze zostały odwzorowane wpadki i walnięcia, słychać różne BUMMM i ŁUBUDUUU. Na końcu pozostaje tylko zachęcić do wzięcia udziału w grze. |
||||
|