RECENZJA do gry WWF Raw (U) |
||||
|---|---|---|---|---|
|
||||
|
LJN w 1994 roku wydała swoją ostatnią grę z serii WWF. W póżniejszych latach kolejne WWF'y będą robić równie dobre firmy jak....MIDWAY Myślę, że LJN na porzegnanie sprawiło bardzo miłą niespodziankę. Do gry dołożono nowe typy gry. Oprócz standardowych trybów czyli ONE ON ONE, TAG TEAM i od niedawna ROYAL RUMBLE dodano: BEDLAM i RAW ENDURANCE MATCH. W poprzedniej części można było zobaczyć tryb TRIPLE TAG TEAM, którego nie ma w WWF Raw, lecz w SURVIVOR SERIES gra się nie tylko dwoma, trzema lecz czterema wrestlerami ! Mówiąc już o ilości graczy, maksymalna ilość playerów jest do czterech, ale od razu mówię jeżeli chcecie tak grać to będzie trudno :). Ten tryb był już dostępny w pierwszej części na SNES'a WWF Super Wrestlmania, ale można było grać tylko z jednym kolegą. W trickach też są znaczne dodatki. Podczas walki też kilka rzeczy się zmieniło. Przestawiono tzn. wskażnik siły czyli jak się siłujesz to wskażnik jest nad twoją głową, a nie z boku :P. Zmieniono styl przeżucania, pinowania, a nawet wygląd wrestlerów ! Apropo wrestlerów. Do wybrania jest dwunastu wrestlerów, ale połowa jest inna niż w Royal Rumble i każdy jest inny pod względem siły, szybkości, mocy życiowej czy ciężaru ! Jak się domyślacie, sześciu wrestlerów odeszło w niepamięć, a dróga szóstka,którą już widzieliśmy w WWF ROYAL RUMBLE to: Bret Hart, The Undertaker, Yokozuna, Razor Ramon, Lex Luger (dawny The Narcist) i Shawn Michaels. Nową szóstkę nie zdradzę (niespodzianka ;)). Grafika w stosunku do poprzedniczki nic się nie zmieniła. Tak szczeże mówiąc po co zmieniać jak jest wysokim poziomie. Odkąd pamiętam żadna gra na Snesa nigdy by się nie podjęła zrobić realistycznie twarz człowieka aż do chwili kiedy seria WWF'ów weszła na rynek ! Dżwięk jest równie realistyczny jak grafa. Dobrze zrobiono dzwięk kiedy nasz wojownik spada na dechy, uderza o klatkę czy o wiaderko lub krzesełko :). Muzykajak i w innych częściach pozostaje tylko przy głównym menu i wyborze wrestlera. Oczywiście każdy zawodnik ma swoją muzykę przy jego wyborze. Gra jest dobra przez duże D. Da się zagrać parę godzin przy tym, lecz najlepsza gra jest tylko wtedy kiedy się gra przynajmniej na dwóch ! |
||||
|